Facebook staat er vol mee, met meisjes van 18. De ene na de andere selfie in meer of mindere staat van ontkleding, met meer of minder getuite lippen. Dat soort dingen. Daarover lijkt het te gaan bij meisjes van 18. Maar dat niet alleen. In mijn woonplaats is het jong moeder worden een hype. Meisjes van 18 met meer of minder trots achter de kinderwagen. Het valt bij nader inzien, vaak toch wat tegen. Zo’n klein kind is veel werk en de jonge vader wil nog graag de hort op met z’n matties. Beetje bieren, beetje blowen, beetje dit beetje dat. Het valt al helemaal tegen wanneer de verwachte hulp van de trotse opa en oma het laat afweten en de Jonge-Moedergroep van het Maatschappelijk Werk best fijn is maar uiteindelijk geen oplossing biedt voor je problemen. En dan mag, lees: moet, je van de Sociale Dienst ook nog verder met school. Gewoon omdat zoiets theoretisch beter voor je zou zijn maar praktisch betekent het dat de Sociale Dienst geen geld hoeft uit te geven voor je bijstand. Terwijl je baby buikkrampjes heeft, lopen je schulden drastisch op. Gelukkig zijn dit geen schulden maar een investering. Joost mag weten waarin. In een bodemloze put of juist niet? Studeren tussen boertjes en buikkrampen door is geen feestje. Zelfontplooiing, worden wie je bent, kansen krijgen en kansen nemen. Daar gaat het helemaal niet om. Het gaat om overleven. Niet om leven. Het gaat om de vraag: hebben we volgende maand nog eten en een dak boven ons hoofd? Hoe groot is de kans op een gelukkig leven voor jou en je baby als het ontbreekt aan rust en veiligheid en, noem het maar heel tuttig, geborgenheid. Hoe groot is die kans als er wel veel druk op je wordt uitgeoefend maar je […]
↧